Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ramorum PM

  • 1 contego

    contĕgo, ĕre, texi, tectum - tr. - [st2]1 [-] couvrir, mettre par-dessus (pour cacher ou protéger). [st2]2 [-] cacher, dissimuler. [st2]3 [-] protéger.    - aliquid aliqua re contegere: couvrir qqch avec qqch.    - coria centonibus contegere, Caes. BC. 2, 10: couvrir les peaux de matelas.    - arma reposita contectaque, Caes. BC. 2, 14, 1: les armes rangées dans leur housse.    - contegere pudore libidines, Cic.: couvrir ses débauches d'une feinte pudeur.    - avec in + abl. in aliquo ramorum contexu contegi, Tac. G. 46: se protéger dans les branches entrelacées de quelque arbre. --- cf. id. H. 1, 49.
    * * *
    contĕgo, ĕre, texi, tectum - tr. - [st2]1 [-] couvrir, mettre par-dessus (pour cacher ou protéger). [st2]2 [-] cacher, dissimuler. [st2]3 [-] protéger.    - aliquid aliqua re contegere: couvrir qqch avec qqch.    - coria centonibus contegere, Caes. BC. 2, 10: couvrir les peaux de matelas.    - arma reposita contectaque, Caes. BC. 2, 14, 1: les armes rangées dans leur housse.    - contegere pudore libidines, Cic.: couvrir ses débauches d'une feinte pudeur.    - avec in + abl. in aliquo ramorum contexu contegi, Tac. G. 46: se protéger dans les branches entrelacées de quelque arbre. --- cf. id. H. 1, 49.
    * * *
        Contego, contegis, pen. corr. contexi, contectum, contegere. Plin. Couvrir.
    \
        Contegere tumulo. Liu. Couvrir d'un monceau de terre.
    \
        Humo contegi. Ouid. Estre enterré.
    \
        Iniuriam factam contegere. Terent. Couvrir.

    Dictionarium latinogallicum > contego

  • 2 الفروع العقبية للفروع الكعبية الوحشية للشريان الشظوي

    1) rami calcanei ramorum malleolarium lateralium arteriae fibularis NA 2) rami calcanei ramorum malleolarium lateralium arteriae peroneae NA

    Arabic-English Medical Dictionary > الفروع العقبية للفروع الكعبية الوحشية للشريان الشظوي

  • 3 confractio

    cōnfrāctio, ōnis f. [ confringo ]
    1) ломание ( ramorum Aug); перелом ( ossium Hier)
    2) расселина, трещина Vlg
    3) растрескивание, разрушение ( terrae Vlg)

    Латинско-русский словарь > confractio

  • 4 delibro

    dē-libro, āvī, ātum, āre [ liber II \]
    сдирать кору, обдирать (arborem Col; cacumina ramorum Cs); снимать ( cortīcem Col)

    Латинско-русский словарь > delibro

  • 5 detruncatio

    dētruncātio, ōnis f. [ detrunco ]
    обрубание ( ramorum PM); отсечение ( membri Tert)

    Латинско-русский словарь > detruncatio

  • 6 interluco

    inter-lūco, —, ātum, āre [ lux ]
    очищать, подчищать ( adultas oleas PM); разрежать ( densitatem ramorum PM)

    Латинско-русский словарь > interluco

  • 7 petulantia

    ae f. [ petulans ]
    1) резвость, шаловливость (mariti gregum perniciosi propter petulantiam Col)
    2) своеволие, разнузданность (furor et p. C); дерзость, наглость
    p. linguae Prp, Su (dictorum AG) — невоздержность на язык, брань или рискованное (смелое) высказывание
    3) буйное, разрастание ( ramorum PM)
    4) острота, сила ( morbi AG)

    Латинско-русский словарь > petulantia

  • 8 O ubi campi...

    О, где поля...
    Вергилий, "Георгики", II, 486:
    Spércheósqu(e), et vírginibús baccháta Lacáenis.
    Sístat, et íngentí ramórum próteget úmbra!
    О там, где
    Сперхий в полях и Тайгет, где лакедемонские девы
    Властвуют! О, кто меня унесет в прохладные долы
    Гема и приосенит ветвей пространною тенью.
    (Перевод С. Шервинского)
    ср. Ó rus! quánd(o) ego t(e) áspiciam!
    О Люсиль, бежим, бежим от этой смертоубийственной борьбы, которая губит других и, может быть, погубит самих борцов! Что если и нас тоже - тебя, нашего маленького Горация... Ах, как бы я хотел снова стать никому неизвестным человеком! Где то убежище, то подземелье, в котором я со своей женой, ребенком и книгами мог бы укрыться от посторонних взоров? O ubi campi... (Ромен Роллан, Дантон.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > O ubi campi...

  • 9 altitudo

    altitūdo, inis, f. (altus), I) die Höhe, 1) eig. u. meton.: a) eig.: aedium, Cic.: aedificiorum, Sen. rhet. u. Tac.: turris, Curt., turrium, Plin.: montium, Cic.: summi clivi, Vitr.: moenium, Sall. fr. u. Liv.: muri, Nep.: arborum, Curt.: ramorum, Solin.: Siciliae, Sall. fr.: linea est longitudo quaedam sine latitudine et altitudine, Varr. fr.: pedales in altitudinem (fußhohe = fußdicke) trabes, Caes.: in altitudinem pedum XV effectis operibus, Caes.: praeminent altitudine milium passuum duorum, Sall. fr.: Plur., Cic. de nat. deor. 1, 54. Gell. 1, 20, 3: impendentium montium altitudines, Cic. de nat. deor. 2, 98: expugnandorum montium altitudines, Gromat. vet. p. 93, 2. – b) meton., die Höhe, Anhöhe, Sing., Val. Max. 7, 6, 5: Plur. (mit u. ohne montium), Liv. 21, 30, 6; 27, 18, 9: altitudines moenium, Cic. har. resp. 49. – altitudo meridiana, die Mittagshöhe, ab oriente usque in meridianam altitudinem sol insurgit, Augustin. de genes. ad litt. 2, 14, 29. – 2) übtr., die Höhe, Erhabenheit, fortunae, gloriae, orationis, Cic.: sententiarum, Gell.: animi, hochherzige Gesinnung, Hochherzigkeit, Cic. part. or. 77; ep. 3, 10, 10; 4, 13, 4. Liv. 4, 6, 12 (verschieden von unten no. II, 2): humanitatis, erhabene Menschenfreundlichkeit, Val. Max. 5, 1. ext. 3. – II) die Tiefe, 1) eig.: fluminis, maris, Caes.: maris od. Nili profunda altitudo, Sen. u. Tac. (im Bilde, in vastiorem altitudinem et velut profundum invehi, Liv.): altitudo plagae (Wunde), Cels.: cavernae in altitudinem depressae, Curt.: vallis in altitudinem depressa, Hirt. b.G.: cum terra ad infinitam altitudinem desedisset, Cic.: fossa quattuor pedum altitudinis, Auct. b. Alex.: Plur., speluncarum concavae altitudines, Cic. de nat. deor. 2, 98 (Baiter mit Heindorf amplitudines). – 2) übtr., a) vom Zustande der Ruhe, altitudo dormitionis, Arnob. 5, 9. p. 182, 13 R. – b) altitudo animi, die Kunst (Gabe), seine Gefühle zu beherrschen und zu verbergen, die vornehme Ruhe, Verschlossenheit, verschlossene Haltung (griech. βαθύτης), Cic. de off. 1, 88; Tac. ann. 3, 44 (verschieden von oben no. I, 2): dass. alt. ingenii, Sall. Iug. 95, 3 (dazu Fabri); vgl. in altitudinem conditus, sich in sich selbst zurückziehend, Tac. hist. 4, 86.

    lateinisch-deutsches > altitudo

  • 10 cacumen

    cacūmen, minis, n. (vgl. altind. kakúd, Gipfel, Kuppe), die allmählich auslaufende kegelförmige Spitze, das spitz auslaufende obere Ende, bes. der Gipfel eines Berges, Baumes (Ggstz. radix), I) eig.: a) übh.: cacumen radicis loco ponis, Sen.: montis, Catull., Sen. u.a.: Alpium, Plin.: nuda fere cacumina (rupis) sunt, Liv.: collis in modum metae in acutum cacumen fastigatus, Liv.: pyramidis, Plin.: arboris, Verg., Quint. u.a.: oleae, Quint.: praeacuta (ramorum) cacumina, Caes.: cacumina clavorum (der Nägel), Val. Max.: graminis, Plin.: ovi, Plin.: corporis, Lucr.: membrorum, Plin. – b) als gramm. t. t., das über die Buchstaben gesetzte Akzentzeichen, Diom. 433, 21. Mart. Cap. 3. § 273. – II) übtr., der Gipfel = das Höchste, das äußerste Ziel, in cacumine ipso pulchritudinis, venustatis et floris, Arnob. 6, 13: alescendi summum tangere c., den Gipfel des Wachstums völlig erreichen, Lucr. 2, 1130: artibus ad summum c. venire, zur höchsten Vollkommenheit gelangen, Lucr. 5, 1455: florens cacumen nostrae famae frangere, Naev. com. 115.

    lateinisch-deutsches > cacumen

  • 11 cauliculus

    cauliculus, in der Vulgärspr. cōliculus, ī, m. (Demin. v. caulis), der kleine, zarte Stengel der Gewächse, Sproß, Trieb, I) eig.: quicquid in cauliculo nascitur, qualis est cucurbita et cucumis, Cels.: col. brassicae, Cato: sambuci, Gargil.: col. viteus, Ranke, Varr.: caul. ferulaceus, Plin.: ramorum teneri cauliculi, der Feigen, Plin.: col. virens. Mart. – Synk. coliclus, Apic. 3, 81 sqq.; 4, 180: colicli malvarum, Apic. 5, 201. – II) übtr., als t. t. der Archit., der Stengel als Verzierung an den Kapitälen der Säulen, Vitr. 4, 1, 12 u.a.

    lateinisch-deutsches > cauliculus

  • 12 concino

    con-cino, cinuī, centum, ere (cos. u. cano), I) v. intr. zugleich-, einstimmig-, harmonisch singen od. tönen, 1) eig.: a) v. Tieren m. Ang. wobei? woran? durch ad u. Akk., intempestā nocte galli gallinacei concinentes, krähend, Sidon. ep. 2, 2. p. 100, 33 Sav.: sic ad vada Maeandri concinit albus olor, Ov. her. 7, 2, – b) v. Menschen, α) mit der Stimme, zusammensingen, einstimmen, ubi (chorus) certis numeris ac pedibus velut factā conspiratione consensit atque concinuit, Col. 12, 2, 4. – β) m. einem musikal. Instr., m. Dat. = jmd. (mit der Flöte usw.) begleiten, tragoedo pronuncianti, Suet. Cal. 54, 1. – c) von milit. Blasinstr., zusammenblasen, auf einmal ertönen, erschallen, einfallen, concinunt tubae, Liv.: cornua ac tubae concinuēre, Tac.: ubi signa (die Signale zum Angriff) concinuissent, Liv. – 2) übtr.: a) mit einer Äußerung zusammentönen, d.i. in einer Äußerung übereinstimmen, faxo, ne iuvet vox ista »veto«, quā nunc concinentes collegas nostros tam laeti auditis, Liv. 6, 35, 9. – b) übh. übereinstimmen, harmonieren (Ggstz. discrepare), v. Pers., cum Peripateticis re concinere, verbis discrepare, Cic.: cum Aristone verbis concinere, re dissidere, Cic. – v. Lebl., videsne ut haec concinant? Cic.: omnes inter se concinunt mundi partes, Cic.: m. Dat., cui (Pythagorae dogmati) concinere dicit dogma Platonicum, Chalcid. Tim. 295. – II) v. tr. einstimmig-, harmonisch singen od. ertönen lassen, 1) eig.: a) v. Pers.: haec cum concinuntur, Cic.: undique concinentes SALVA ROMA etc., Suet.: c. carmen cyclopium (v. Flötenbläser), Solin.: carmen ad clausas fores, Ov.: carmina sub densis ramorum umbris, Catull.: carmina nuptialia voce tinnulā, Catull. – b) v. milit. Blasinstr.: stridor lituûm clangorque tubarum non pia concinuit cum rauco classica cornu, Lucan. 1, 237 sq. – 2) übtr.: a) singen, besingen, im Liede preisen, -feiern, -verherrlichen, laetos dies, Hor.: laudes Iovi, Tibull.: Caesarem maiore plectro, Hor. – b) als Weissagung, Warnung verkünden, v. Weissagevögeln, funestum omen, Prop.: tristia amanti omina, Ov.: v. Pers., mit folg. Acc. u. Infin., Prud. cath. 9, 4 sq.

    lateinisch-deutsches > concino

  • 13 confractio

    cōnfrāctio, ōnis, f. (confringo), das Brechen, der Bruch, ossium, Hier. vir. ill. 16: ramorum, Augustin. ep. 140, 50: terrae (das Bersten), Vulg. Isai. 24, 19: panis, Cassiod. in psalt. praef. med. – übtr., die Vernichtung, Vulg. psalm. 105, 23.

    lateinisch-deutsches > confractio

  • 14 contego

    con-tego, tēxī, tēctum, ere, bedecken, I) eig.: a) bekleidend, verwahrend, schützend bedecken, überdecken, bedeckend überziehen, α) übh., v. Pers., alqm veste suā, Nep.: crura veste, Iustin.: caput amictu, Verg.: capita scutis, Auct. b. Afr.: tantarum beluarum (der Elefanten) tota corpora auro, Curt.: coria centonibus, Caes.: musculum lateribus lutoque, Caes.: locum linteis, Liv.: mala operculis arcularum, Col.: cum arma omnia reposita contectaque essent, mit einer Decke (mit einem Überzuge) verwahrt waren, Caes.: piscatorias naves contexerant, hatten mit einem Verdeck versehen, Caes. – u. im Partiz., non contecta (Ariadna) levi pectus amictu, Catull.: ferae pelle contectus, Suet.: spolii s contectum iuvenis corpus, Liv.: contecti Attalicis aulaeis parietes, Val. Max.: contecta stramine casa, Ov.: parva casula cannulis temere contecta, Apul.: vehiculum pellibus undique contectum, Curt. – v. dem selbst, was bedeckt, arborum stipites hedera contexerat, Curt.: platani et populi contegunt ripas, Curt.: u. im Passiv, opus, quod vineis contectum erat, Liv.: sedes consecrata deo undique ambientibus ramis contecta est, Curt.: omnia contegi frondibus, Curt. – mit in u. Abl., in aliquo ramorum nexu contegi, verwahrt (geborgen) werden (v. kleinen Kindern), Tac. Germ. 46, 4. – β) schützend, cautius contectus, durch den Schild gedeckt, Dict. 3, 7. – γ) begrabend (s. Deder. Dict. 3, 14), v. Pers. eos uno tumulo, Liv.: corpus od. ossa tumulo, Val. Max. u. Curt.: membra sepulcro, Val. Flacc.: alqm arenosā humo, Apul.: unā eādemque sepulturā contegi, Dict.: humatus intellegitur humo contectus, Plin. – m. in u. Abl., corpus Galbae humili sepulturā (nach dürftiger Bestattung) in privatis eius hortis, Tac. hist. 1, 49: donec uno contegar in tumulo, Bormann Uned. Inschr. no 11. p. 10. – von dem selbst, was bedeckt, tumulus, qui corpus eius contexerat, Cic. Arch. 24: u. im Passiv, Taenariā contegi humo, Ov. – b) verhüllend bedecken, verdecken, verhüllen, v. Pers. usw., caput glauco amictu, Verg.: messoriā se corbe, Cic.: corporis partes, quae aspectum sint deformem habiturae, c. atque abdere (Ggstz. in promptu ponere, den Augen bloßstellen, v. der Natur), Cic. – v. dem selbst, was verdeckt (verhüllt), sine munere vestro contegat inductus morientia lumina cortex, Ov.: u. im Passiv, omnia contecta nebulā, Liv. – II) übtr.: a) wie unser decken = schützen, quidam servili habitu, alii fide clientium contecti et inter sarcinas abditi, Tac. hist. 3, 73. – b) wie verdecken, verhüllen = verbergen, verheimlichen, libidines fronte et supercilio, non pudore et temperantiā, Cic.: impium pectoris vulnus (unerlaubte Liebe) piā dissimulatione, Val. Max.: factam iniuriam illi miserae, Ter.: contecta victricium partium vulnera, Tac.

    lateinisch-deutsches > contego

  • 15 delibro

    dē-libro, āvī, ātum, āre (de u. liber), abrinden, abschälen, cacumina ramorum, Caes. b. G. 7, 73, 2: corticem corpore tenus, Col. 4, 24, 6 (vgl. 5, 11, 1): materiam, Col. 5, 11, 10: ligna delibrata, id est decorticata, Ps. Ascon. Cic. div. in Caecil. § 3. p. 101, 16 B.

    lateinisch-deutsches > delibro

  • 16 detruncatio

    dētruncātio, ōnis, f. (detrunco), das Abhauen, ramorum, Plin. 24, 57: membri, Tert. de res. carn. 57. Augustin. op. imperf. c. Iulian. 6, 18. – absol., das Stutzen (der Äste), Plin. 17, 237.

    lateinisch-deutsches > detruncatio

  • 17 fragmentum

    frāgmentum, ī, n. (frango), ein abgebrochenes Stück, ein Bruchstück, Splitter, im Plur. auch = Trümmer, lapidis, Cic.: saxi, Plin.: tegulae, Iul. Obs.: acutum (hastilis), Liv.: parvulum fr. ossis, Knochensplitter, Cels. – Plur., fragmenta saeptorum, Cic.: subsellii, Liv. epit.: tegularum, Liv.: navium, Sall. fr.: ramorum, Liv.: muricum ostrearumque, Mela: panis, Brocken, Lucil. u. Plin.: panis absumpti, Sulp. Sev. – poet. übtr., Emathiae fragmenta ruinae, Trümmer, Überbleibsel (des Heeres), Lucan. 9, 33.

    lateinisch-deutsches > fragmentum

  • 18 inconditus

    in-conditus, a, um (in u. condo), I) (nach condono. I) nicht gemacht, nicht geschaffen, Tert. adv. Hermog. 18. – II) (nach condono. II): A) nicht aufbewahrt, a) v. Früchten (fructus), Colum. 1, 5, 6. – b) v. Toten usw., nicht bestattet, nicht begraben, corpora, Lucan. 6, 101: per patris cineres, qui inconditi sunt, Sen. contr. 7. praef. § 7. – B) ungeordnet, ungeregelt, regellos, kunstlos, ungeschlacht, unförmlich, plump, acies, Liv.: multitudo, Vell.: homines, undisziplinierte, Tac.: ordo ramorum, Plin.: clipei, Flor.: senatorum turba, Suet.: libertas, Liv.: vita, Sall. fr.: blanditiae, Plin. – v. der Rede u. Poesie, dicendi genus, consuetudo, Cic.: verba, Cic.: carmina, Liv.: inc. militaris iocus, Liv.: inconditus sensus, rohe Gesinnung, Curt.: haec incondita iactabat, Verg. – neutr. subst., alicuius inconditi dissipata aliqua sententia, Cic. or. 233.

    lateinisch-deutsches > inconditus

  • 19 interluco

    inter-lūco, āvī, ātum, āre (inter u. lux), einen Baum lichten, adultas oleas, Plin. 17, 93: densitatem ramorum, Plin. 17, 214.

    lateinisch-deutsches > interluco

  • 20 opacitas

    opācitās, ātis, f. (opacus), die Beschattung, der Schatten, ramorum, Sen. u. Plin.: arborum, Tac.: noctium, Plin.: loci (Ggstz. apricitas), Iustin. 36, 3, 5: Plur., opacitates nemorum, Augustin. de civ. dei 22, 24, 5. p. 615, 18 D.2

    lateinisch-deutsches > opacitas

См. также в других словарях:

  • Phytophthora ramorum —   Phytophthora ramorum …   Wikipedia Español

  • Phytophthora ramorum — Le phytophtora ramorum est un oomycota pathogène de plusieurs espèces de chênes et rhododendrons. Il a été découvert au milieu des années 1990 en Amérique du Nord et en Europe. Portail de la microbiologie …   Wikipédia en Français

  • rami calcanei ramorum malleolarium lateralium arteriae fibularis — [TA] calcaneal branches of lateral malleolar branches of peroneal artery: branches distributed to the lateral aspect and back of the heel …   Medical dictionary

  • Sudden oak death — acutie Oak Decline 240px Canker on an infected oak Scientific classification Domain: Eukaryota Kingdom: Chromalveolata …   Wikipedia

  • Ramus — In anatomy, a branch, such as a branch of a blood vessel or nerve. For example, the ramus acetabularis arteriae circumflexae femoris medialis is the branch of an artery that goes to the socket of the hip joint. The plural of ramus is rami. * * *… …   Medical dictionary

  • branch — An offshoot; in anatomy, one of the primary divisions of a nerve or blood vessel. A b.. See ramus, artery, nerve, vein. SYN: ramus (1) [TA]. accessory meningeal b. SYN: pterygomeningeal artery …   Medical dictionary

  • Rhododendron album — Taxobox status = VU | status system = IUCN2.3 regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Magnoliopsida ordo = Ericales familia = Ericaceae genus = Rhododendron species = R. album binomial = Rhododendron album binomial authority = Blume… …   Wikipedia

  • Christmas tree pests and weeds — An entomologist checks Scots Pine for pine shoot beetles at a Christmas tree farm near East Lansing, Michigan. Pine and fir trees, grown purposely for use as Christmas trees, are vulnerable to a wide variety of pests, weeds and diseases. Many of… …   Wikipedia

  • Phytophthora — Taxobox name = Phytophthora image width = 250px image caption = Phytophthora porri on leek ( Allium porrum ) domain = Eukaryota regnum = Chromalveolata phylum = Heterokontophyta classis = Oomycetes ordo = Peronosporales familia = Pythiaceae|… …   Wikipedia

  • Phytophtora — Phytophthora Phytophthora Formen: A: Sporangia. B: Zoospore. C: Chlamydospore. D: Oospore. Systematik Unterreich …   Deutsch Wikipedia

  • Phytophthora — Phytophthora …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»